Nacht, stilte en duisternis, een verlangen naar troost komt in me op, nog voor enig verlies, nog voor enige rouw. Boeken op mijn tafel, ongeopend, en door het venster zie ik de vroege wintersneeuw. De donkere massa van de bomen tegen die vreemde witheid. Het is het einde van november.
Ik wacht op niets, ik wacht op niemand en misschien is dat de ware formule van het wachten.
-Niets - Niemand.
Ik lees een vers van Rimbaud.
"Les branches et la pluie se jettent à la croisée de la bibilothèque. Je me souviens de sa chambre de pourpre, à vitres de papier jaune: et ses livres, cachés, qui avaient trempé dans l'océan!"
Ik wacht op niets, ik wacht op niemand en misschien is dat de ware formule van het wachten.
-Niets - Niemand.
Ik lees een vers van Rimbaud.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten