Elk verlangen is een verlangen zonder einde.
Wij zijn het object en het subject van een dagelijkse alchimie waarvan wij meestal in de onwetendheid blijven, ons verwonderend over haar gevolgen als over een gelukkig of ongelukkig toeval. De angst, de schuld, het zelfmisprijzen, het hoofd dat al het concrete op zijn kop zet bepalen zonder dat we er erg in hebben het ontbindingsproces waarin het leven verkankert en rot. De sterkte van de ziekte en de dood, bestaat er in ons te doen geloven dat ze los staan van ons. Begin dan, in de heersende apathie en de geest van verval, te spreken van een dagelijkse operatie waarin op elke preoccupatie de zorg primeert zijn emoties, gevoelens, sensaties en verlangens te kiezen, teneinde er door omzetting het goud van het genot te onttrekken dat het eeuwige geschenk van het leven is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten