Afvalverwerking

Het is ongetwijfeld betekenisvol in de emblematische orde van een tijdperk dat de eerste winsten van een industrie op zoek naar nieuwe oriëntaties voortkomen uit afvalverwerking. De lijn van de vooruitgang loopt voortaan van de herverwerking van afval naar de herverwerking van de oude wereld als afval.

Wat een werk! Boven op de afvalberg die zonder ophouden werd vergroot door de winstgevende verspilling van oorspronkelijk gekoesterde goederen voegt zich nog de ophoping van wat ons bestaan heeft verziekt: de Staat, de bureaucratie, het leger, de politie, de kerk, het werk, de familie.

Voortspruitend uit een huwelijk tussen overconsumptie van waardeloze producten en de officieuze bevordering van de behoefte ze te kopen, heeft de tertiaire sector een bureaucratie gebaard die de actieve maatschappij parasiteert, haar verlammend met zijn financiële puncties.

Het essentiële volstaat niet meer voor het bestaan. Niet enkel heeft het comfort en de welvaart waarop het overleven rekende om haar verveling te verdoezelen de verwachtingen niet ingelost, maar uit die kunstmatige rijkdom waarmee het dagdagelijkse zich opsmukte ontstond een gevoel van geleefde armoede dat niets kan wegnemen tenzij het herontdekte en hergecreëerde leven.

Het bestaansminimum beperkt zich voortaan niet meer tot de middelen om zich te huisvesten, te voeden, te kleden, zich te verplaatsen, zich te onderwijzen, elkaar te ontmoeten. Het zal de gewoonte van het neo-kapitalisme moeten worden ons te verblijden met het accessoire.

Het zal ons de versheid van groenten en fruit teruggeven in plaats van chemische gewassen, de smaak van grazende runderen in plaats van gemartyriseerde koeien uit concentratiekwekerijen die als model staan voor de ordening van buitenwijken en scholen. Het zal de door immobiliënbelangen woekerende betonnen tumoren uit onze landschappen verwijderen en de kunst van het wonen heruitvinden. Het zal de lucht zuiveren van chemische en nucleaire giften. Het zal diegenen achter zich scharen die niet besloten hebben te sterven met een wereld die sterft. Maar van al die weldaden zal er slechts een immense ontgoocheling overblijven als we niet nu reeds leren gebruik te maken van wat de economie ons aan het meest vreedzame en krachtige biedt, dat wat onze verlangens onophoudelijk aanzet tot een meer menselijk leven. Tot die toestand van gelukzaligheid waarin het leven slechts overal leven creëert.

tancredo infrasonic