De wind door de bremstruiken

“Je zal de liefde vinden, de dag dat je je zwakheid kan tonen zonder dat de andere daar gebruik van zal maken om zijn/haar macht te bevestigen.”

(C. Pavese, Le métier de vivre)

De wanhoop komt met het voorgevoel dat er nooit een antwoord is op liefde, dat liefde iets is als in een boek van Emily Brontë: een gek die over de bergen rent en in de bremstruiken slaapt, een door de wind in stukken gescheurd woord zonder echo. De mensen weten geen antwoord op dat woord. Je moet ze dat niet al te kwalijk nemen. Wie kan antwoorden op de wind die door de bremstruiken rent?

tancredo infrasonic