maandag 5 januari 2009

Een piste in de woestijn


Wanneer ascese vrijwillig is, kunnen we zes weken vasten (het volstaat water te drinken). Wanneer ze opgelegd is (honger), niet meer dan tien dagen. Reservoir van positieve energie.

Een vrouw op het terras van een café. Het ongedurig beestje van verlangen dat we meedragen verscholen in onze lenden, roert zich met een vreemde zachtheid. Ik verbeeld me dat iemand in het verre zuiden, zich op weg zet op het zelfde moment als ikzelf, en naar het noorden trekt, me tegemoet komend.

Is het dat niet het bestaan? Aan het begin van een woestijn vertrekken om iemand tegemoet te gaan van wie men niets weet. En als door een wonder van het toeval onze wegen niet te ver verwijderd liggen, kunnen we ons misschien inbeelden dat we elkaar in het zicht krijgen, en zelfs dat onze stappen zich zouden kruisen ... om elkaar te begroeten, te negeren, een paar woorden uit te wisselen alvorens terug op weg te gaan, met die laatste, die enige herinnering: een gezicht te hebben ontmoet op een piste in de woestijn, één enkel gezicht en daarmee leven ...

tancredo infrasonic

Geen opmerkingen: